menu

Monk fruit

Monk fruit, familie van de kalabas, is een extreem zoete vrucht, geteeld in Zuid-China. Deze wordt daar Luo han guo genoemd. De vruchten groeien aan een plant, de Siraitia grosvenorii (1). De zoetstof die uit deze vrucht wordt gewonnen, is bijna 200 keer zoeter dan suiker. Dit komt door de mogrosides die erin zitten. Monk fruit concentraat levert nauwelijks calorieën en de glycemische index verhoogt de bloedsuikerspiegel niet. Monk fruit kan gebruikt worden als zoetstof in voedingsmiddelen en dranken (2). Daarnaast kan het worden gebruikt bij het verlichten van allergieën, het verhogen van de immuniteit en het beheersen van diabetes vanwege zijn potentiële medicinale werking (3).

In Europa is Monk fruit beoordeeld maar het is niet goedgekeurd als voedingsmiddel of zoetstof (4,5). Door de FDA, de Amerikaanse voedselautoriteit, wordt monk fruit wel goedgekeurd en gezien als veilig voor consumptie (6). Monk fruit lijkt weinig invloed te hebben op de totale dagelijkse energie-inname en op de glucose- en insulinerespons in vergelijking met suiker. Dit komt overeen met de effecten van andere zoetstoffen zoals aspartaam of stevia (7).

bronnen

  1. https://www.sciencedirect.com/topics/agricultural-and-biological-sciences/siraitia-grosvenorii 
  2. Grosvenorii” (2017) Germplasm Resources Information Network (GRIN)Mooradian AD. In search for an alternative to sugar to reduce obesity. Int J Vitam Nutr Res. 2019 Sep;89(3-4):113-117. doi: 10.1024/0300- 9831/a000531. Epub 2019 Feb 12. PMID: 30747604.
  3. Kinghorn AD, Soejarto DD (2002) Discovery of terpenoid and phenolic sweeteners from plants. Pure Appl Chem 74(7):1169–1179.
  4. https://webgate.ec.europa.eu/rasff-window/screen/notification/579900
  5. https://webgate.ec.europa.eu/fip/novel_food_catalogue/
  6. https://www.fda.gov/food/food-additives-petitions/high-intensity-sweeteners
  7. Tey SL, Salleh NB, Henry J, Forde CG. Effects of aspartame-, monk fruit-, stevia- and sucrose-sweetened beverages on postprandial glucose, insulin and energy intake. Int J Obes (Lond). 2017 Mar;41(3):450-457. doi: 10.1038/ijo.2016.225. Epub 2016 Dec 13. PMID: 27956737